Garip uzay radyasyonu dalgaları, saniyenin yalnızca onda biri kadar sürmekte ve karakteristik olarak artan bir frekansa sahip olup 1960’lardan beri tespit ediliyor.
Bu dalgalar, ses sinyallerine dönüştürüldüğünde, bilim insanları bunların kuş cıvıltılarına benzeri sesler çıkardığını tespit ettiler. Bu dalgaların, uzaydaki elektronları hızlandırarak uydulara ziyan verebilecek “katil elektronlara” dönüştürdüğü bilindiğinden, bilim insanları bu fenomeni daha yeterli anlamayı umuyor. Bununla birlikte, kökenleri ve oluşum süreçleri anlaşılması güç olarak kaldı.
Bilim insanları şimdiye kadar bu “koro dalgalarının” dünyanın manyetik alanı boyunca uzaydaki noktalarda oluştuğunu ve gezegenin yüzeyinden yaklaşık 51 bin km yüksekliğe kadar büyük bir çubuk mıknatısa benzediğini düşünüyorlardı.
Önceki araştırmalar, bu garip seslerin ortaya çıkması için çubuk mıknatısa misal bir dipol manyetik alanın anahtar olduğunu savunuyordu. Fakat artık araştırmacılar, saniyenin onda biri kadar süren ve karakteristik yüksek frekanslı cıvıldama suratına sahip misal dalgalar tespit ettiler, lakin manyetik alanın hayli bozulduğu uzayın daha uzağından.
Bilim insanları, “Manyetik dipolar alanın tesirinin olmadığı yerlerde tekrarlayan, yükselen tonlu koro dalgalarının varlığı, klasik beklentinin ötesindedir ve bunların oluşumunu ve uzaydaki yayılımını anlamak için kıymetli, yeni bilgiler sağlar” açıklamasında bulundu.
“UZAYIN RASTGELE BİR YERİNDE GELİŞEBİLİR”
Bilim beşerlerine nazaran, bulgular “oluşumlarının lokal etraf tarafından eşsiz bir halde belirlenmediğini ve uzayın rastgele bir yerinde gelişebileceklerini gösteriyor.”
Bilim insanları yeni çalışmada, bu dalgaların uzaydaki yüksek güçlü elektronların etkileşimi nedeniyle gelişiyor olabileceği teorisini ortaya attı.
“Termal elektronlar dalgalar için güç kaynağı vazifesi görüyor” diyen bilim insanları, fakat tam olarak nasıl oluştuklarını bulmak için daha fazla araştırma yapılması gerektiğini de söylediler.
