Otel yangını faciasını yaşayan aşçı ‘cehennemi yaşadık’ diyerek anlattı: ‘Ben ölmediğime pişmanım çünkü o çığlığı duysanız…’
Yangından sonra ailesinin İzmir’in Selçuk ilçesindeki konutuna dönen 26 yaşındaki Özgür, yangın gecesi yaşadıklarını anlattı.
Grand Kartal Otel’de 3 yıldır kış döneminde aşçılık yaptığını, bu nedenle bölgeyi ve oteli âlâ bildiğini kaydeden Özgür, yangın gecesini unutamadığını lisana getirdi.
Serbest, odasının otelin ikinci katında olduğunu aktararak, “Gece sese uyandım, arkadaşımız uyandırdı, saat yaklaşık 02.45-03.00 üzereydi. ‘Yangın var’ diye bağırışlar vardı. Çıktığımızda her taraf dumandı aslında. Panikle ne yapacağımızı şaşırdım. O kadar dumanlıydı ki nefes alamıyorduk, gözlerimiz görmüyordu. Ben kendim elleyerek çıktım, az çok yolu bildiğim için. Çıktık garaja yanlışsız. Garajın kapısı kapalıydı. Garaj kapısını kaldırmaya çalıştık 15-20 kişi. Akabinde dışarıya attık kendimizi. O vakte kadar çok fazla alev yoktu, dumandı. Ben 03.30’da çıktım dışarı. Yaklaşık yarım saat ya da 40 dakika içerde cebelleştik üzere bir şey” diye konuştu.
Serbest, dışarıya çıktığında otelin alevler içinde olduğunu, insanların odaların camlarından yardım istediğini gördüğünü belirtti.
“İNSANLAR ATLAMADAN EVVEL ALTLARINA YATAK ATIYORDUK”
Mustafa Hür, itfaiyenin yaklaşık bir saat sonra olay yerine geldiğini, oteldekilerin kurtulmak için pencerelerden atladığına şahit olduğunu kaydederek, “Bazılarını kurtarma bahtımız oldu, kimilerini kurtaramadık. Onlar atlamadan evvel altlarına yatak atıyorduk. Atlayanlara denk getirmeye çalışıyorduk” dedi.
İHMALLERİ SIRALADI!
Otelde yeteri kadar yangın tedbirinin olmadığını savunan Özgür, şöyle devam etti:
“Otelde yangın dedektörü vardı lakin çalışmıyordu. Yangın tüpü görmedim sayılır. Bir bildiğim kadarıyla aşçıbaşının ofisinin önünde vardı. Diğer hiç görmedim. Sulama sistemi yoktu otelde. Yangın merdiveni vardı fakat aslında orayı işçi kullanıyordu. İkaz levhaları vardı fakat ışıklandırması yetersizdi. Yangın merdivenlerinin kapısı tahtaydı. Kapıların büyük ihtimalle bir tanesi yanınca duman içeri girdi.”
“BEN ÖLMEDİĞİME PİŞMANIM ZİRA O ÇIĞLIĞI DUYSANIZ…”
Serbest, bir daha Kartalkaya’ya gitmek istemediğini lisana getirerek, “Ben ölmediğime pişmanım zira o çığlığı duysanız… Kendi babası çocuğunu atıyor. Siz yaşayabilir misiniz bu türlü bir şeyi? Herkes kendi canını ortaya koydu. Bir umut olarak atladı herkes. Can pazarıydı orası. Çığlık çığlığaydı her taraf. Yardım edemiyorsun, yalnızca bakabiliyorsun. Edebildiğin kadar ettin ancak daha fazlasını yapamıyorsun. Girip de alamadan çıkmak da vardı. Her taraf dumandı. Cehennemi yaşadık” sözlerini kullandı.
