Murat Çalık sağlık durumuna ilişkin konuştu: ‘İmtiyaz istemiyorum, yaşam hakkını savunuyorum!’
İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne (İBB) yönelik 19 Mart’ta düzenlenen operasyon kapsamında gözaltına alınan ve tutuklanan Beylikdüzü Belediye Başkanı Mehmet Murat Çalık, cezaevindeki sıhhat şartlarının hayatını tehdit ettiğini söyledi.
“Kanserle iki kere savaştım, artık cezaevinde ömür çabası veriyorum” diyen Çalık, “İzmir Katip Çelebi Üniversitesi’nin raporlarında açıkça ‘nüks riski, enfeksiyon riski, önemli kilo kaybı ve sepsis – hayati tehlike oluşturur’ denmesine rağmen Adli Tıp Kurumu hiçbir tetkik yapmadan ‘nüks etmez’ dedi. Bugün mama ile ayakta kalmaya çalışıyorum. Ben kimseden imtiyaz istemiyorum; sırf devletin bana tanıdığı en temel hakkı, ömür hakkını savunuyorum” sözlerini kullandı.
Tele 1’e konuşan Çalık, geçmiş sıhhat hikayesini ve cezaevindeki şartlarını ve hakkındaki suçlamaları anlattı.
Çalık’ın açıklamalarından öne çıkanlar şu formda:
“DEVLETİN HUKUK VE SIHHAT SİSTEMİNİN İMTİHANIDIR”
Benim birinci kanser seyahatim 1999 yılında lösemi teşhisi ile başladı. Hayatımın en kuvvetli gayretini verdim ve aylar süren tedavilerin akabinde yine hayata tutundum. Lakin bu uğraş, bir daha hiç karşılaşmayacağımı umduğum bir gerçeği yaklaşık 10 yıl sonra yine önüme getirdi. Bu defa farklı bir yerde, lenfoma olarak karşıma çıktı. İkinci defa tıpkı azim ve inançla savaştım, yeniden kazandım.
Bugün ise, cezaevinde sıhhat şartlarının ağır tesiri altında, üçüncü sefer bir hayat gayreti veriyorum. İzmir Katip Çelebi Üniversitesi’nin raporlarında açıkça ‘nüks riski, enfeksiyon riski, önemli kilo kaybı ve sepsis – hayati tehlike oluşturur’ denmesine rağmen, Adli Tıp Kurumu hiçbir tetkik yapmadan ‘nüks etmez’ diyerek insan hayatını bir cümleyle yok saydı. Bu sadece benim değil, devletin hukuk ve sıhhat sisteminin imtihanıdır.
“DEVLET, ANNELERİN GÖZYAŞINI DİNDİRMEK İÇİN VARDIR”
İzmir Kent Hastanesi’nde tutuklu koğuşunda yatarken, bir akşam pencereden annemi gördüm. 78 yaşındaki annem çaresizlik içinde bana bakıyordu. O an, 1999’da birinci kanser teşhisi aldığım gün acilde annemin yüzündeki dehşet ve çaresizlik gözlerimin önüne geldi. Bir annenin gözlerindeki acı, aslında toplumun vicdanının acısıdır. Devlet, annelerin gözyaşını dindirmek için vardır; onları büyütmek için değil.
“MAMA İLE AYAKTA KALMAYA ÇALIŞIYORUM”
Her gün kan bedellerim düşüyor, kilo kaybediyorum. Olağanda 4.000-10.000 olması gereken beyaz kan hücrelerim hayati sonların altında. Lökopeni, nötropeni ve malnütrisyon yaşıyorum. Yani bedenim hastalıklara açık halde. Böbreklerim iflas etmesin diye su içiyorum lakin suyu sırf terle kaybediyorum. Bugün mama desteği ile ayakta durmaya çalışıyorum.
“İMTİYAZ İSTEMİYORUM, ÖMÜR HAKKINI SAVUNUYORUM!”
Bunu kimseye sitem için söylemiyorum; sırf devletin bana tanıdığı en temel hakkı, hayat hakkını savunuyorum. Ben kimseden imtiyaz istemiyorum. Sırf hukukun, devletin, vicdanın var olduğunu görmek istiyorum. Bir insanın hayatı, bir rapordaki tek cümleye indirgenemez. Bu sorun sırf şahsi bir dava değil, adalet ve vicdanın davasıdır. Devlet, vatandaşının hayat hakkını koruduğu sürece güçlüdür. Bugün verdiğim gayret, sırf kendi hayatım için değil, bu ülkenin adaletine olan inanç içindir.
“BU TABLO ADALETİN KENDİSİNE ZİYAN VERİYOR”
19 Mart’ta gözaltına alındım, 23 Mart’ta tutuklandım. Tutuklanmama münasebet gösterilen olay, 2015 yılında belediyede sırf danışman olarak misyon yaptığım periyoda ilişkindir. O periyotta kamu vazifelisi değildim, rastgele bir imza yahut tasarruf yetkim de bulunmamaktaydı. Bu sav hakkında soruşturma yapılmış ve 2021 yılında mahkeme tarafından ‘takipsizlik’ kararı verilmiştir. Buna karşın, beş aydır ailemden, sevdiklerimden ve vazifemden koparılmış durumdayım. Bu tablo sadece şahsıma değil, adaletin kendisine ziyan vermektedir.”
