Depremin 2.yılında yurttaşlar konteynerden anlattı: ‘Biz artık ev istiyoruz!’
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat zelzelelerinin üzerinden 2 yıl geçti. Sarsıntılarda az 53 bin 725 kişi hayatını kaybetti, 107 bin 213 kişi yaralandı. Sarsıntılar sırasında 11 vilayette binlerce konut yıkıldı. Sarsıntının 2. yılında Adıyaman 3. Etraf Yolu Yeni K-11 Süreksiz Konaklama Merkezi’nde yaşayan depremzedeler meselelerini anlattı.
38 yaşındaki Çiğdem Rençber, 21 metrekarelik konteynerde 4 kişi yaşadıklarını söyledi.
Rençber, “Biz sarsıntıda çok fazla yakınımızı kaybettik. Evet biz kurtulduk ancak birçok insan öldü. Biz bir daha bu türlü bir acının yaşanmasını istemiyoruz. Konteyner kentte yaşamak sahiden sıkıntı. Umuyoruz ki TOKİ’ler bir an evvel teslim edilir ve biz de orada yaşarız. Hem soğuk, hem altyapı problemleri var, hem elektrik sıkıntıları var. Konteyner toplam 21 metrekare. 21 metrekarede yaşamak hakikaten sıkıntı bir durum. Biz yeniden de ‘iyi ki zelzeleden kurtulduk’, ‘iyi ki yaşıyoruz’ diyoruz. Fakat ölenler için çok üzülüyoruz” diye konuştu.
“İNSAN HAYATININ TEMİNAT ALTINA ALINMASINI İSTİYORUZ”
Rençber, müteahhitlere ve hükümete davette bulunarak, “Bundan sonra yapılan binaların sağlam olmasını istiyoruz. Hakikaten insan hayatı çok ucuz değil. Bir insanın ölmesi kolay bir şey değil. Arkasında bıraktığı acılar, beşerler, yaşayamadığı hayatlar… İnsan hayatının teminat altına alınmasını istiyoruz. Adıyaman kolay şeyler yaşamadı” dedi.
Yer bilimci Profesör Dr. Naci Görür’ün geçen günlerde konteyner kenti ziyaret ettiğini belirten Rençber, “Başka bir sarsıntının olabileceğini söyledi. Bunun için hükümetin hazırlıklı olmasını ve gerekli önlemleri almasını istiyoruz” diye konuştu.
10’dan fazla akrabasının sarsıntıda öldüğünü söyleyen Rençber, “Hepsi yeni binalardaydı. Yeni yapılan bir bina nasıl çöküyor ve beşerler ölüyor. Bunu anlamak zor” yorumunu yaptı.
“OTİZMLİ OĞLUM İÇİN BAŞIMIZI SOKACAĞIMIZ BİR MESKEN VERSİNLER”
Depremzede Fatma Demirler, kirada oturdukları meskenin ağır hasar alarak yıkıldığını, 3 çocuğundan birisinin otizmli ve eşinin işsiz olduğunu anlattı.
“İki yıldır tıpkı sıkıntıyı çekiyoruz, meşakkatler içerisindeyiz. 5 kişi konteynere sığamıyoruz. 4-5 ay çadırda kaldık, artık de konteynerdeyiz. Ne değişti deseler? Bence hiçbir şey değişmedi. Sarsıntının birinci günü üzere. Tıpkı sorun, tıpkı zahmet. Oğlum otizm hastası, eşim işsiz. 10 bin lira konutta bakım fiyatıyla geçiniyoruz. Tamam kiramız yok ancak… 3 çocuğun okuluydu, masrafıydı, yiyeceği derken hiçbir şeye yetmiyor. Kırmızı eti kurbandan kurbana yiyoruz. Tavuk aydan aya… Anne olarak benim için değilse de otizmli oğlum için başımızı sokacağımız bir konut versinler. Allah’tan tek dileğimiz odur”
DEPREMZEDEDEN “TOKİ” HATIRLATMASI…
Kirada oturdukları konutun yıkıldığını, 3 bin TL civarında engelli maaşı aldığını ve tek başına konteynerde yaşadığını söyleyen 63 yaşındaki Zeynep Cömert de “Her türlü sıkıntıyı çekiyoruz. Bize bir yardım verirlerse veriyorlar. Yardımımızı kestiler. Bize bir imkan verirlerse, bize bakarlarsa Allah razı olsun. Tek başınayım, Allah’tan diğer kimsem yok” sözünü kullandı.
34 yaşındaki Gafriye Tanrıverdi, 7 kişi bir konteynerde yaşadıklarını söyledi. Tanrıverdi, “Deprem olduğundan beri hala buradayız ve hala bu rezilliği çekiyoruz. Bize ‘TOKİ, TOKİ’ dediler, hani? Bize ‘Bir senede TOKİ yapacağız’ dediler. Biz hala buradayız. Benim çocuğum burada zatürre geçirdi. Ben bu rezilliğe ne tabir? Bize ‘Nisan ayında teslim edilecek’ dediler, bekliyoruz” diye konuştu.
Güllü Uygu, oturdukları konutun yıkıldığını ve konteynerde yaşadığını belirterek, “Sorunumuz çok büyük. Küçücük bu tenekenin içinde yaşıyoruz. Artık dayanacak, sabredecek bir gücümüz kalmadı. İki yıl oldu. Bir konuta gidiyoruz, etrafımıza bakıyoruz. Sonra gelip bu tenekenin içine girince utanıyorum, ağlıyorum” dedi.
“BİZ ARTIK KONUT İSTİYORUZ”
Depremzede Remziye Dalmış ise şu tabirleri kullandı:
“Hayatımız burada geçiyor, reziliz. Mesken yok, yardım yok. Hastayım, çalışma gücüm yok. Çoluk-çocukları sıkıntı geçindiriyoruz. Bir yevmiye olunca gidiyoruz, olmadı mı açız. Bu konteynerde ne çektik, ne çekmedik bir biliriz, bir Allah bilir. Psikolojimiz bozuldu, ilaç kullanıyoruz lakin yarar etmiyor.”
63 yaşındaki Zahide Cineviz, 6 kişi bir konteynerde yaşadıklarını, bir emekli maaşıyla geçinmeye çalıştıklarını söz ederek, “Biz artık sığınabileceğimiz bir yer istiyoruz. Bu konteynerde çok zorluklar çekiyoruz. Biz yeniden buraya sığındık fakat daha ferah bir mesken istiyoruz. Emekli maaşıyla geçinmek çok sıkıntı. Bu konteyner dışına çıksak yetmez bize. Emekli maaşının artırılmasını istiyoruz. Biz de hoş koşullarda rahat edelim. Et alıp yiyemiyoruz. 10 bin lirayla kim et alabilir? Emeklileri de düşünsünler” diye konuştu.
