İngiltere’de yürütülen yeni bir araştırmada, özel olarak eğitilen köpeklerin Parkinson hastalığını koklayarak yüzde 98’e varan doğrulukla ayırt edebildiği ortaya kondu. Bu tespitin, hastalık semptomları ortaya çıkmadan yıllar evvel yapılabildiği belirtildi.
Bristol ve Manchester üniversiteleri ile Medical Detection Dogs Vakfı iştirakinde yürütülen çalışmada, Parkinson hastalarından alınan deri örnekleri (sebum) ile sağlıklı bireylerin örnekleri karşılaştırıldı. Araştırmada eğitilen iki köpek, deri örneklerini koklayarak Parkinson hastası bireyleri, sağlıklı şahıslardan ve öteki rahatsızlıkları olanlardan muvaffakiyetle ayırabildi. Tarafsız şartlarda yürütülen çift kör deneylerde, örnekleri hazırlayanlar ve eğiticiler örneklerin kime ilişkin olduğunu bilmiyordu. Buna karşın köpekler; yüzde 80 hassaslık (sensitivity) ve yüzde 98 özgüllük (specificity) ile Parkinson hastalığını tanımladı. Yani müspet örnekleri ayırt etme oranı yüzde 80’e, yanlış olumlu tespit etmeme oranı ise yüzde 98’e ulaştı.
Çalışmaya katılan köpeklerden biri Golden Retriever ‘Bumper’, oburu ise Siyah Labrador ‘Peanut’ idi. İkisi de Parkinson hastalarına ilişkin deri yağı örneklerini koklayarak eğitim aldı. Her hakikat tespitte ödüllendirilen köpekler, kısa müddette yüksek doğruluk düzeylerine ulaştı.
Medical Detection Dogs CEO’su Claire Guest, “Şu anda Parkinson hastalığını erken teşhis edecek bir test yok. Meğer belirtiler, teşhis konmadan 20 yıl öncesinde başlamış olabiliyor” dedi.
Bristol Üniversitesi’nden Nicola Rooney ise “Bu çalışmada elde edilen yüksek doğruluk, Parkinson hastalığının bariz bir koku profili olduğunu gösteriyor. Bu sayede ileride süratli, invazif olmayan ve düşük maliyetli bir teşhis tekniği geliştirilebilir” diye konuştu.
Manchester Üniversitesi’nden Prof. Perdita Barran da “Deri yüzeyinden alınan kolay örneklerin hastalığın teşhisinde kullanılabileceğini bir sefer daha gösterdik. Bu, erken teşhis açısından ihtilal niteliğinde olabilir” sözlerini kullandı.
Araştırma, eşi Parkinson hastalığına yakalandıktan sonra kokusunun değiştiğini fark eden Joy Milne’in gözlemleriyle başlatılan ‘Nose2Diagnose’ programı kapsamında yürütüldü.
