Ortadoğu’da kalıcı barış için yıllardır süren gayretlerin yerini, tek tarafın süreci istediği üzere yürüttüğü, hesap vermeksizin insanlık dışı prosedür ve katliamlarla stratejik mühendislik planlarını uygulamaya devam ettiği bir süreç aldı. İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ile ABD Başkanı Donald Trump arasında geçen hafta son altı ayda üçüncü sefer gerçekleşen görüşme, Gazze’de barış değil, Filistinliler için derin bir belirsizlik ve kitlesel yerinden edilme korkusu doğurdu.
Kamuoyuna açıklananlar ile kapalı kapılarda yürütülen müzakereler ortasındaki fark, ateşkes sürecinin samimiyeti konusunda önemli kuşkular doğuruyor. Trump, bir yandan “Gazze savaşını bitiren lider” olarak tarihe geçmek istiyor lakin İsrail işgalinin sürmesi konusunda da Netanyahu ile uyumlu gözüküyor. Netanyahu, 30 yıla yaklaşan siyasi deneyimiyle süreci istediği üzere yönlendiriyor. Trump, yıldızı olmadığı bir gösterisi kendine pek yediremiyor ve konumlar ortasında daima gidip gelerek adeta burada da “patron benim” demeye çalışıyor.
Gazze’de 2 milyona yakın insan yerinden edildi. İsrail’in işgal ettiği bölgeler, Gazze’nin yüzde 70’ini geçti. Savaşın durması halinde bile Filistinlilere ilişkin hükümran topraklarda İsrail ve ABD dayanaklı şirketlerin “tatil köyleri” inşa etme planları konuşuluyor. Bu, sırf toprak değil, kültür, tarih ve halk iradesinin de ortadan kaldırılması manasına geliyor.
NOBEL ŞOVU
Netanyahu’nun, Trump’ı Nobel Barış Ödülü’ne aday göstermesi, bu görüşmelerin ne kadar manipülatif bir yerde ilerlediğini gösteriyor. Trump’ın barış getiren güvercin imajı, Gazze’de soykırıma göz yumması ile çelişiyor. Netanyahu’nun, Trump’ın egosuna hitap eden bu ironik atılımı, ABDİsrail görüşmelerinin içeriğini bulanıklaştırıyor.
Ayrıca Netanyahu, Oslo’ya uçarak adaylık mektubunu şahsen teslim edebilirdi. Şayet bunu yapsaydı tutuklanır ve Lahey’e gönderilirdi. Birkaç ay evvel Oslo idaresi Filistin Devleti’ni tanıdığı için Netanyahu, Filistin’deki Norveç diplomatik misyonunu hudut dışı etti. Tekrar de insanlığa dair umutları yeşerten son gelişme, Gazze’deki soykırımı milletlerarası hukuk destekleriyle lisana getiren BM Filistin Özel Raportörü Francesca Albanese’in, Nobel Barış Ödülü’ne aday gösterilmesi oldu.
FİLİSTİNLİLERE VEFAT TUZAĞI
ABD üretimi silahlarla her gün yüzlerce insanın öldüğü bir senaryoda, insani yardım ismi altında kurulan dağıtım merkezleri bile artık BM tarafından mevt tuzakları olarak tanımlanıyor. Gazze İnsani Yardım Vakfı’nın rolü, bu süreçte bilhassa dikkat çekiyor. Filistinli bir ailenin, yiyecek almak için sıraya girmenin bile vefat riski taşıdığı bir ortamda insani yardım kavramı manasını yitiriyor. Yardım almak üzere gelen sivillere yönelik rastgele ateş açıldığı haberleri, bu noktaların ne kadar tehlikeli olduğunu ortaya koyuyor. Bu vakıf, insanlara yardım etmeyi değil, onları sefalet içinde tutarak dışarıya zorla göç ettirmeyi amaçlıyor.
İsrail’in bazıları ABD’den çıkar kümeleriyle birlikte oluşturduğu bu sistemde, yerinden edilmiş Filistinlilerin Sudan, Mısır yahut öteki ülkelere transferi planlanıyor. Üstelik açıkça etnik paklık manasına gelen bu göç siyasetlerinin fizibilite tahlilleri bile yapılmış; kişi başı tahliye maliyetleri, kamplarda radikalleşme paklığı üzere kavramlarla detaylandırılmış. Sızdırılan kimi raporlarda, Filistinlilerin Gazze’de kalmasının maliyeti hesaplanmış ve gönderilmeleri halinde kişi başı 9 bin dolar maliyetle daha ucuz olduğu belirtilmiş. Bu sözler, toplu tehcirin finansal modellemeyle rasyonelleştirilmeye çalışıldığını gösteriyor.
