Projeyi başlatan takımda Anıl Çalım, Kardelen Ezgi Yıldız, Ece Z. Taşkın, Ilgım Öztekin ve İlker Çalışkan yer alıyor. Proje kapsamında gençlerle bir ortaya gelen grup, “Of Ah Oh” isimli yeni bir oyunla sanatseverlerle 7 Şubat’ta saat 20.30’da Kadir Has Üniversitesi Blackbox Sahnesi’nde buluşacaklar.
– Projenin fikri nasıl oluştu?
Aslında bu fikir çocuk ve gençlik tiyatrosu alanında uzmanlar yetiştirmek üzere İsveç ve Türkiye iştirakinde hayata geçirilen ACT projesi ile ortaya çıktı. İstanbul grubu sanatkarları olarak projeye seçildik. İki yıl boyunca hem çevrimiçi bir halde hem de üç farklı kentte fizikî olarak gerçekleştirilen atölye çalışmalarında Eric Uddenberg, Gustave Deinhoff, Ann-Sofie Bárány, Pelle Hanæus’, Julian Vigil, Hasret Hemiş, Hasret Özhabeş, Zeynep Günsür, Barış Arman, Barış Işık, Savaş Işık, Pedagog Ceyda Dedeoğlu, Hakan Silahsızoğlu üzere eğitmenlerle birlikte çalıştık. Bu çalışmalarda çocuk ve gençlik perspektifine dair sanat üretiminde kullanabileceğimiz; çocuk ve genç hakları, hareket ve vücut araştırması, metin yazım ve dramaturji çalışmaları, çocuk ve gençlere yaklaşımda ruhsal ve toplumsal destekleyici faktörler, “childism’’ (çocuk düşmanlığı, çocuklara ve gençlere karşı önyargı) üzere tanımlar, kavramlar ve araçlarla tanıştık. Proje, Alan Kadıköy’ün mesken sahipliğinde gerçekleşen “ACT Festival’’ gençlik şenliği ile sonlandı.
KORKU VE ARZU
– Ülkemizde gençler için üretimlerin az olduğunu mu düşünüyorsunuz?
Ülkemizde hem toplumsal hem de sanat üretim alanında herkesin yolunun gençlikten geçmiş olmasına karşın gençlik etrafından şekillenen üretimler epey az. Bu alanda üretim yaparken kendi yetişkin fikirlerimizi dikte etmek yerine kendi tecrübelerine benzeri müsabakalar yaşayabilecekleri bir alan oluşturmayı hedefledik. Bu alanı oluştururken gençlerin görüşlerine, yorumlarına sürekli açık, keşfetmeye, değişmeye ve dönüşmeye alan bırakan bir üretim anlayışını benimsemeyi önemsedik. Daha sonra da gençlerin dünyasından bir kıssayla karşılarına çıkmak istedik. Üç lise arkadaşının korku, dehşet ve dilek üçgeninde kesişen ve sıkışan öyküsünü sahneye taşıyarak bir bağ kurmayı hedefledik.
KOLEKTİF ÜRETİMLE MUVAFFAKİYET MÜMKÜN…
– Oyunun sahnelenme sürecinden bahseder misiniz?
Aldığımız eğitimler ve heybemizde topladığımız donanımlarla birlikte takım olarak araştırmaya başladık. Gençlerle konuştuk, onlarla buluştuk, atölyeler düzenledik ve oldukça materyal topladık. Projenin her ayrıntısından kendimiz sorumlu olduğumuz için misyon dağılımı yaptık, fakat her evresini birlikte devised prosedürü dediğimiz kolektif bir üretimle tamamladık. Bu kolektif üretim içerisinde ben de direktörlük vazifesini üstlendim. Bizim referans küme dediğimiz, gençleri “uzmanlarımız” olarak benimseyerek onların görüşlerini aldığımız buluşmalar gerçekleştirdik. Sonrasında da kendi sanatsal ve estetik perspektifimizle aldığımız geri dönüşleri yorumladık. Ben de fizikî tiyatro prensibinden gelen biri olarak daha dinamik, daha oyunsu bir oyun ortaya koyma motivasyonuyla doğaçlamalar yaptık, bunun sonunda oyunumuzu şekillendirip yine yazdık. Gençlik oyunumuz “Of Ah Oh” da İpek, Fırat ve Aylin bir konsere gitmeye hazırlanırken birbirlerini daha yakından tanımaya başlarlar… Bu seyahatte iç seslerinin de dışarıya taşmasına şahit oluruz.
“Birbirlerini duyabilecekler mi, kendilerini anlayabilecekler mi, konsere gidebilecekler mi sorularıyla seyircileri baş başa bırakıyoruz. Oyunumuz gençlere ve yolu gençlikten geçen herkese uygundur.
