Erdemli ilçesinde yaşayan 38 yaşındaki Faika Ateş, 14 yıl ortadan sonra ikinci çocuğunu kucağına alacağı hamileliğinin 26. haftasında şiddetli sancıları başlayınca Faziletli Devlet Hastanesi’ne götürüldü.
Yapılan muayenede doğumun başladığının anlaşılmasıyla Ateş, Mersin Kent Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevk edildi. Doğuma alınan anne, 380 gram yükünde ve 25 santimetre uzunluğunda kız çocuğu dünyaya getirdi.
Erken doğum nedeniyle organları gelişmediği için kuvöze alınıp teneffüs aygıtına bağlanan prematüre bebeğe, Yenidoğan Ağır Bakım Ünitesi uzman hekimleri Mustafa Akçalı ve Hüseyin Şimşek tarafından tedavi uygulandı.
Yaşam gayreti verdiği süreçte kilosu 2 kilo 100 grama, uzunluğu ise 40 santimetreye ulaşan Hira Su, 155 gün sonra sıhhat vazifelilerinin alkışları eşliğinde taburcu edildi.
“BİRKAÇ DEFA KALBİ DURDU”
Yenidoğan Ağır Bakım Ünitesi Birim Sorumlusu Uzman Dr. Mustafa Akçalı, erken doğan bebeklerde hayat talihinin çok az olduğunu söyledi.
Hira Su’nun çok güçlü bir biçimde direndiğini anlatan Akçalı, “Bu süreçte çok badireler atlattı. Birkaç sefer kalbi durdu. Arkadaşlarımızla birlikte özverili bir formda müdahale ettik ve hayata döndüğünü gördük. Yaklaşık 75 gün teneffüs aygıtında takip ettik. Küçük bir göz ameliyatı geçirdi. Ufak ufak beslenmesini yaptık. Beslenme sorunu bekliyorduk lakin bebeğimizde o denli bir kahrımız yaşanmadı. Bebeğimiz nörolojik ve başka muayeneleri çok düzgün gidiyor. Yalnızca gözünde ufak bir sorun var. Onu da vakitle aşacak üzere görünüyor. Artık bize gülücükler atıyor. Bundan sonraki hayatı inşallah hoş olur.”
“HİÇBİR VAKİT UMUDUMU KAYBETMEDİM”
Anne Faika Ateş de şiddetli süreci atlatmanın sevincini yaşadıklarını lisana getirdi.
Bebeğinin hayata tutunması için özveriyle çalışan sıhhat gruplarına teşekkür eden Ateş, şunları kaydetti:
“Hiçbir vakit umudumu kaybetmedim. Gözüm hiç geride kalmadı. Bebeğime dokunamıyor, bakamıyor ve emziremiyordum. Bir anne olarak çok üzülüyordum fakat uzun ve sıkıntı bir yol olduğunu, bunu başaracağımızı biliyordum. 14 yıl sonra tekrar anne oldum, hoş bir his. Şu an evladımı kucağıma alabiliyorsam evvel Allah, sonra Mustafa hocam ve sıhhat işçileri sayesinde.”
